Urineverlies bij vrouwen komt vaker voor dan veel mensen denken. Ongeveer een kwart van alle vrouwen krijgt in haar leven te maken met enige vorm van urine-incontinentie. Hoewel het risico op urineverlies toeneemt naarmate vrouwen ouder worden, is het belangrijk te benadrukken dat dit probleem ook jonge vrouwen kan treffen en géén onvermijdelijk gevolg van ouderdom is. Diverse onderliggende oorzaken spelen een rol, maar gelukkig bestaan er ook effectieve behandelopties.
Urineverlies treft vrouwen in alle leeftijden, maar komt vaker voor bij het ouder worden
Urineverlies bij vrouwen neemt toe met de leeftijd, maar kan ook al op jonge leeftijd ontstaan. Zo geeft 24% van de vrouwen tussen 18 en 44 jaar aan wel eens met urineverlies te maken te hebben gehad. Bij vrouwen ouder dan 60 jaar ligt dit percentage op 33%, wat laat zien dat ouder worden het risico verhoogt, maar lang niet de enige factor is. Andere oorzaken zoals zwangerschap, bevalling of hormonale veranderingen kunnen op iedere leeftijd optreden.
Wanneer begint urineverlies meestal bij vrouwen?
Urineverlies bij vrouwen kan op elke leeftijd beginnen, maar vaak ontstaat het tijdens of na de zwangerschap of rondom de menopauze.
Zwangerschap en bevalling zijn momenten waarop het lichaam grote veranderingen ondergaat. Door druk op de bekkenbodem en hormonale invloeden kunnen spieren verslappen, wat tot incontinentie kan leiden. Bij sommige vrouwen ontstaan klachten direct na de bevalling, bij anderen pas jaren later.
Rond de menopauze neemt de hoeveelheid oestrogeen af, wat een negatieve invloed heeft op de spierkwaliteit van de bekkenbodem. Dit verklaart waarom veel vrouwen rond hun vijftigste jaar voor het eerst klachten krijgen of bestaande klachten toenemen.
Wat zijn de belangrijkste oorzaken van urineverlies bij vrouwen?
Bekkenbodemspierzwakte, zwangerschap, bevalling en de menopauze zijn de meest voorkomende oorzaken van urineverlies bij vrouwen.
Een verslapping van de spieren rond de blaas en urinebuis maakt het moeilijker om urine vast te houden bij inspanning of aandrang. Hormonale schommelingen, overgewicht en medische aandoeningen zoals blaasontstekingen kunnen het probleem verergeren. Ook erfelijke aanleg speelt soms een rol.
Beweegt u veel, niest u regelmatig of tilt u zware dingen? Dit verhoogt de buikdruk, wat urineverlies kan uitlokken indien de bekkenbodemspieren niet sterk genoeg zijn. Goede ondersteuning van deze spieren is dus cruciaal.
Is urineverlies anders bij jonge vrouwen dan bij oudere vrouwen?
Ja, urineverlies komt bij jonge vrouwen vaker door fysieke belasting of hormonale verandering, bij oudere vrouwen speelt spierverzwakking een belangrijkere rol.
Bij jonge vrouwen wordt urineverlies vaak veroorzaakt door zwangerschap en bevalling, waarbij de bekkenbodem tijdelijk onder druk staat. Ook sportinspanningen en stressincontinentie komen vaker voor bij jonge vrouwen.
Naarmate vrouwen ouder worden, neemt de spiermassa af en kan controle over de blaas verminderen. Ook aandrangincontinentie komt dan vaker voor, waarbij vrouwen plots moeten plassen en dit niet kunnen tegenhouden.
Welke soorten urine-incontinentie zijn er?
De twee meest voorkomende vormen van urine-incontinentie bij vrouwen zijn stressincontinentie en aandrangincontinentie.
Stressincontinentie houdt in dat urineverlies optreedt bij hoesten, niezen, lachen, of sporten. De druk op de blaas neemt toe en de sluitspieren zijn niet sterk genoeg om de urine tegen te houden. Dit type komt vaak voor na een bevalling.
Aandrangincontinentie kenmerkt zich door een plotselinge en onweerstaanbare drang tot plassen, waarbij urineverlies optreedt voordat je het toilet bereikt. Dit is meer leeftijdsafhankelijk en komt vaker voor bij vrouwen boven de vijftig.
Is urineverlies een normaal gevolg van ouder worden?
Nee, urineverlies is geen normaal of onvermijdelijk gevolg van ouderdom en moet serieus genomen worden.
Hoewel spierverzwakking bij het ouder worden voorkomt, hoeft dit niet automatisch tot incontinentie te leiden. Actieve preventie en behandeling kunnen veel klachten voorkomen of verminderen. Het is belangrijk om bij beginnende klachten tijdig in actie te komen.
Het normaliseren van urineverlies als ‘ouderdomsprobleem’ zorgt ervoor dat veel vrouwen te laat hulp inschakelen. Hierdoor kan het probleem verergeren en de kwaliteit van leven negatief beïnvloeden.
Wat kun je doen bij urineverlies?
Urineverlies is goed te behandelen met fysiotherapie, blaastraining of medicatie, afhankelijk van de oorzaak en ernst.
Bekkenbodemtraining onder begeleiding van een gespecialiseerde fysiotherapeut is vaak effectief. Hiermee worden de spieren rondom de blaas en plasbuis versterkt, wat de controle verbetert. Ook blaastraining kan helpen om het plaspatroon te reguleren en de drang te verminderen.
Indien nodig kunnen medicijnen worden voorgeschreven die invloed hebben op de zenuwen van de blaas of de spieractiviteit. Voor vrouwen met ernstige klachten zijn zelfs kleine operaties of hulpmiddelen mogelijk.
Wanneer moet je medische hulp zoeken?
Bij aanhoudend of toenemend urineverlies is het verstandig om een arts of bekkenbodemfysiotherapeut te raadplegen.
Het is niet normaal om regelmatig ongewild urine te verliezen, ongeacht je leeftijd. Vroege behandeling voorkomt verergering van klachten en kan het dagelijks functioneren verbeteren. Hoe sneller je hulp zoekt, hoe groter de kans op herstel of verlichting.
Schaamte of onbegrip houden vrouwen vaak tegen om over dit onderwerp te praten, maar een open gesprek met een professional is vaak de eerste stap naar verbetering.
Ben jij bekend met urineverlies of bekkenbodemklachten? Herken je jezelf in een van de situaties of zoek je naar een oplossing die bij jouw levensfase past? Deel je ervaring of vraag in de reacties – misschien help je er een andere vrouw mee verder!
